Categorie: Blog

 Er zijn een paar dingen die niemand verdraagt, omdat ze de omgekeerde wereld zijn: een slaaf die koning wordt, Spreuken 20:21-22a

Jezus werd als slaaf gekruisigd, stond op als koning. Wij waren slaven van de zonde, maar heersen nu over de zonde en de vijand als koningen!

een dwaas die genoeg te eten heeft, vers 22b

Wij waren dwaas en gingen onze eigen weg; wij wilden als God zijn! Maar in Christus is zijn genade ons genoeg en is de Heer onze herder en ontbreekt ons niets! Wij hebben in Christus deel aan de zegening van Abraham!

een slechte vrouw die trouwt met een goede man, vers 23

Wij zijn de bruid die overspel pleegde, maar God de goede bruidegom blijft ons trouw en komt ons halen!

en een slavin die belangrijker wordt dan haar meesteres. vers 24

We gaven de duivel onze autoriteit en werden zijn slaven, Jezus gaf ons de autoriteit terug en nu heersen we over hem!

Wat God deed voor ons was de omgekeerde wereld. Zijn geboorte was de omgekeerde wereld. Immanuel, God met ons, terwijl wij tegen hem waren! Zijn dood was de omgekeerde wereld; Hij stierf onschuldig voor ons die schuldig waren. Dat God ons vergaf en zelf de straf droeg is de omgekeerde wereld. Een van de meest krachtige uitingen van Gods koninkrijk van liefde is als wij vergeven! Bekijk dit filmpje over Gary Ridgway;  veroordeelt is voor de moord op 48 vrouwen! En dan komt hij oog in oog te staan met familie van zijn slachtoffers.

2 kor 4:9b Wij worden neergeslagen, maar staan telkens weer op. Het Boek

Net zoals velen van jullie, heb ik afgelopen zomer ook de olympische spelen gekeken. Maar wat me nog het meest bij is gebleven, is wat er gebeurde tijdens halve finale 5000 meter hardlopen bij de vrouwen. Tijdens de race viel atlete Nikki Hamblin en door haar val viel atlete Abby D’Agostino ook. D’Agostino kon veder lopen en voor de overwinning blijven gaan, maar in plaats daarvan draaide ze zich om en hielp ze Nikki Hamblin overeind. Nikki kon het niet geloven dat Abbey, die zelf ook was gevallen, haar overeind hielp. En Nikki hoorde Abby zeggen: “Sta op. Dit zijn de Olympische Spelen, we moeten finishen.” En dat deden ze! Allebei liepen hun race uit. De jury oordeelde later dat ze ondanks hun laatste en één na laatste plaats, ze toch mochten deelnemen aan de finale, uit sportiviteit.

Later legt Abby uit waarom ze na 4 jaar hard werken om goud te halen, de overwinning opofferde om Nikki overeind te helpen: “Alhoewel mijn acties uit mijn instinct voorkwamen is de enige manier waarop ik het kan duiden dat God mijn hart heeft voorbereid om zo te reageren. Het is alsof Hij mij hier in Rio duidelijk wil maken dat ‘Rio’ voor mij over meer gaat dan het lopen van een race. En toen ik Nikki overeind hielp, werd dat bevestigd.”

Ik vraag me af of NIkki Hamblin gefinisht was als ze niet overeind geholpen en aangemoedigd was door D’Agostino.

Paulus zegt dat hij neergeslagen werd, maar telkens weer op stond. Ik geloof dat God ons aan elkaar heeft gegeven om degene die terneergeslagen zijn, moed in te spreken en overeind te helpen in Jezus’ naam. In handelingen lezen we over een moment waarin Paulus letterlijk door stenen tegen de grond was geslagen. Hij was er zo erg aan toe dat iedereen dacht dat hij dood was.

Na verloop van tijd kwamen er echter Joden uit Antiochië en Ikonium die de mensen ompraatten. Ze stenigden Paulus en sleepten hem vervolgens de stad uit, in de veronderstelling dat hij dood was.

Maar toen de leerlingen om hem heen waren gaan staan, kwam hij overeind en ging de stad weer in. Handelingen 14:19-20

Wanneer kwam Paulus overeind? Op het moment dat de leerlingen om hem heen waren gaan staan! God wilt dat we samenkomen als kerk om elkaar op te bouwen en te bemoedigen. Als je terneergeslagen bent, moet je niet jezelf gaan isoleren, maar je juist laten omringen met andere christenen. God wilt de kerk gebruiken om jou kracht te geven om op te staan. Maar dat niet alleen! Hij wilt je kracht geven om op te staan en de wedloop uit te lopen en te finishen. Er staat dat Paulus opstond en de stad weer in ging.

Als ik Paulus was geweest dan was ik naar een andere stad gegaan, maar was ik absoluut niet terug gegaan naar de stad waar ze met net bijna vermoord hadden.

Maar Paulus, omringd door zijn leerlingen, had de moed en de kracht ontvangen om zijn race verder te lopen en te finishen! En dat wilt God doen iedere keer als we samen komen! Dat je weer op kan staan in de kracht van de Heilige Geest om datgene te blijven doen waar God je voor geroepen heeft!

Zeg tegen je zelf vandaag! “Get up. We have to finish this.”

Er is een verschil tussen hoe mensen kijken naar situaties en hoe God kijkt. God wil dat we in elke situatie met zijn ogen naar dingen kijken. En als we met zijn ogen naar ons leven, naar problemen en mensen kijken, dan is niets wat het lijkt! Door een periode te nemen van bidden en vasten zul je merken dat je dingen veel meer gaat zien vanuit God’s perspectief.

Soms kunnen er dingen in ons leven gebeuren die we niet begrijpen. Tegenslagen, verlies, problemen kunnen maken dat je niet meer ziet wat God aan het doen is in je leven. Het lijkt of Hij je vergeten is en je ziet Gods hand niet meer, je ziet alleen nog maar de problemen.

Dank God voor vlooien

Laat het verhaal van Corrie en Betsie ten Boom je inspireren. Toen zij aankwamen in het concentratiekamp Ravensbrück, werden ze in een barak gezet met meer vrouwen dan waar het voor gebouwd was. Overvol dus. Daarnaast bleek het barak ook vlooien te hebben. Betsie vertelde Corrie dat ze God moesten danken naar aanleiding van 1 Thessalonicenzen 5:18 ‘dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.’

Corrie sputterde in eerste instantie tegen: ‘waar moeten we God voor danken! Er is helemaal niets waar ik nu dankbaar voor ben!’ ‘Jawel’, zei Betsie. ‘We zijn bij elkaar. We kunnen God danken dat we samen zijn. En we kunnen God danken voor al deze vrouwen in de barak. Doordat er meer vrouwen in deze barak zitten dan waar die voor gebouwd is, kunnen wij meer vrouwen vertellen van de liefde van Jezus. En we kunnen God danken voor de vlooien’, zei Betsie. ‘De bijbel zegt onder alle omstandigheden, dus ook voor deze situatie kunnen we God danken’. ‘Nee’, protesteerde Corrie, ‘ik ga God niet danken voor de vlooien!’ Maar Corrie besefte uiteindelijk ook dat met alle omstandigheden, ook alle omstandigheden bedoeld word, dus ook deze situatie met vlooien.

‘Heer, dank U dat we samen zijn, dank u voor deze vrouwen die we nu allemaal over U kunnen vertellen, en dank U voor deze vlooien!’

Later hoorde iemand Duitse bewakers met elkaar praten over hun barak. De bewakers bleken hun barak niet te betreden vanwege de vlooien. Als gevolg daarvan konden Corrie en Betsie ongestoord Bijbelstudies geven en konden ze vele vrouwen bij Jezus brengen!

Zie je problemen of zie je kansen

Wat kunnen we hiervan leren? Wij zien problemen, God ziet kansen. De vlooien leken een probleem, maar bleken juist een kans te zijn om vele vrouwen bij Jezus te brengen. Door God te danken onder alle omstandigheden kies je er voor om God te vertrouwen ook al begrijp je sommige dingen niet. Je verklaart er eigenlijk mee dat jij maar beperkt kan zien, maar dat God weet wat Hij doet want Hij kijkt met andere ogen naar jouw situatie.

Jij ziet de onderkant, God de bovenkant

Nadat Corrie door een wonder werd vrijgelaten en de wereld rond ging om over de liefde van Jezus te vertellen, illustreerde ze dit heel mooi aan de hand van een boorduurwerk. Je kunt er op twee manieren naar kijken; naar de onderkant of naar de bovenkant. We mensen zien de onderkant, een wir war van draden waar je geen patroon in kunt ontdekken. Maar God ziet de bovenkant, en in de chaos van jou leven, is hij iets moois aan het maken. Hij beloofd alles wat wij meemaken ten goede te keren omdat Hij van ons houdt! Corrie schreef het volgende gedicht:

‘Mijn leven is een weefsel
tussen mijn God en mij.
Niet ik kies uit de kleuren;
heel doelbewust werkt Hij.
Soms weeft Hij er verdriet in
en ik, door onverstand,
vergeet; Hij ziet de boven-
en ik de onderkant

God kent geen problemen alleen plannen. Corrie ten boom

Komende zondag (19 juni 2016) is er weer een ‘hart voor het huis’ zondag in ParkCity Church. Maar deze keer gaat het offer niet naar een speciaal doel m.b.t. onze kerk, maar m.b.t. een nog te bouwen weeshuis in Calcutta. Al jaren ondersteunen wij de projecten van House of Revival Ministries (HOR) en na veel tijd en gebed hebben we nu eindelijk een stuk grond weten te bemachtigen. Met het offer van komende zondag willen we de eerste 10.000 euro ophalen die nodig zijn voor de eerste verdieping van het weeshuis.

Waarom dit zo hard nodig is lees je uit een fragment van mijn reisverslag van vijf jaar geleden toen ik een bezoek bracht aan HOR.

“De reis ging weer snel voort naar het volgende project, namelijk het project waar het allemaal mee begon, namelijk de straatkinderen. HOR is daar begonnen, toen Diganta op die plek Gods bewogenheid voelde voor de mensen in de krottenwijken en de straatkinderen. Ze mogen een pand gratis gebruiken van een politieke partij. Dit pand ligt direct naast een kleine krottenwijk. De partij stelt het beschikbaar, omdat ze door de liefdadigheid een goede naam krijgen. Toen ik binnen kwam merkte ik meteen het verschil. Deze kinderen waren ruiger en zagen er onverzorgd uit. Ze werden er allemaal gewassen en sommigen kregen schone kleren. De meeste van hen zijn wezen. Daarna kwam dokter John om ze allemaal medisch te controleren. Er was een jongen die had een grote wond op zijn buik die er smerig en geïnfecteerd uit zag. Hij vertelde dat een taxi tegen hem aan was gereden toen hij langs de weg plastic aan het verzamelen was. Daarna kregen ze rijst met een aardappel en kip en opnieuw mocht ik het uitdelen. Wat heel mooi om te zien was, dat deze kinderen liedjes van Jezus zongen en daar zichtbaar van straalden. God geeft ons de opdracht om om te zien naar de wezen. Mooi om te zien dat ParkCity Church dit samen met HOR mag doen.
Vervolgens breekt dan het trieste moment aan. Kinderen worden de straat opgestuurd. Met pijn in mijn hart zie ik ze tussen het drukke verkeer door de straat op gaan. ‘s Avonds mogen ze nog een paar uur komen, maar that’s it. Daarom is het zo belangrijk dat er een weeshuis komt in Calcutta, zodat deze kwetsbare kinderen niet meer ‘s nachts in die gevaarlijke straten hoeven te slapen. Als je kinderen hebt, probeer je eens je eigen kinderen in te denken. Alleen zwervend over straat zonder ouders”. 

Bekijk ook een kort video verslag van mijn bezoek aan House of Revival Ministries. Wil je ook financieel bijdragen, klik hier en doneer onder vermelding van ‘Weeshuis India’.

Remco de Zwart op bezoek bij House of Revival in India from ParkCity Church on Vimeo.

‘Je zult het wel zwaar hebben?’

Afgelopen week was ons rolluik kapot gegaan en moest ik iemand laten komen om het te maken. Ik vertelde hem dat ik het knap vond hoe hij het rolluik zo snel gerepareerd had en dat zulke technische reparaties niet echt mijn ding zijn. Toen kwam de vraag: ‘en wat doe jij dan in het dagelijks leven?’ ‘Ik ben voorganger van een kerk’, antwoordde ik. En toen was het even stil en kreeg ik de gebruikelijke blik die zegt: ‘neemt hij me nou in de maling of niet?’ Ik was hem voor door te vertellen dat onze kerk niet de kerk is die hij waarschijnlijk in zijn gedachte had. Maar hij had zijn conclusie al getrokken en met medelijden keek hij me aan en zei: ‘je zult het wel zwaar hebben?’ Hij doelde natuurlijk de de kerken die leeglopen en het aantal kerken dat in rap tempo gesloten word. Maar ik kon hem gelukkig zeggen dat het wel mee viel.

Natuurlijk is is soms zwaar om voorganger te zijn, maar ik mag leiding geven aan een kerk (ParkCity Church in Heerlen) waar wekelijkse nieuwe mensen op af komen en tot geloof komen, waar we op zoek zijn naar een grotere zaal ipv een kleinere, en waar steeds meer jongeren bij komen die enthousiast zijn over Jezus en de kerk.  Een veel van deze jongeren hebben ouders die niet geloven en niet mee gaan naar de kerk. Het lijkt wel de omgekeerde wereld.

‘Ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Toen ik zes jaar geleden voorganger werd in het vergrijsde Parkstad, wist ik dat ik me op de jongeren moest richten wilde we een kerk zijn die toekomst heeft. Dat betekende verandering! Met als gevolg dat de stijl van de dienst, de stijl van de muziek, de manier van communiceren etc. veranderde. Niet iedereen vond dat makkelijk, maar we zien nu het resultaat. Afgelopen zondag deden een 18 jarige jongen en 20 jarig meisje de preek, zongen twee jonge meiden een zelf gecomponeerd worship liedje, en stond er een band op het podium met een gemiddelde leeftijd van 18 jaar. Dat is de kerk die ik zes jaar geleden al zag en ik zag die visie werkelijkheid worden. Ik daagde de hele kerk uit om te dansen op de muziek van de jonge generatie, met als gevolg dat jong en oud samen danste voor Jezus. Iemand van de jeugdband zei later: ‘ik kan nog steeds niet geloven dat de ouderen op onze muziek danste!’

Bekijk hier het filmpje:

Johan Cruijff

Vorige week keek ik naar ‘de wereld draait door’ en daar hoorde ik iemand zeggen; ‘Echte waardering komt pas vaak na iemands dood!’ Dit zei hij naar aanleiding van het overlijden van Johan Cruijff. Dat zette me aan het nadenken en deed de vraag in mij opkomen; ‘waarom spreken we pas echt al onze waardering uit na iemands dood, in plaats van tijdens iemands leven?’ ‘Waarom worden de grootste complimenten pas gegeven in iemand’s uitvaart speech?’

Probeer je eens even voor te stellen dat iemand op je werk, in je kerk of familie vandaag zou komen te overlijden. Vervolgens moet jij deze week een speech schrijven voor zijn/ haar uitvaart. Wat zou je zeggen? Waar ligt je focus op? Waar denk je aan? Juist, je focus ligt op de positieve eigenschappen van die persoon en je gedachten vullen zich met dankbaarheid en waardering voor wat hij of zij heeft nagelaten.

Mag ik je dan de volgende vraag stellen: ‘wat let je om vandaag die persoon op te bellen en dit uit te spreken? Of de eerst volgende keer dat je die persoon ziet? Wat weerhoudt je? Dat antwoord zal voor iedereen persoonlijk zijn, maar het is een goede vraag om aan jezelf te stellen.

Vier elkaars leven terwijl we nog leven!

Mijn punt is, laten we geen mensen zijn die alleen iemand’s leven vieren als die persoon er niet meer is. Vier iemand’s leven niet alleen op iemand’s uitvaart, waar de persoon in kwestie toch niets van mee krijgt! Vier elkaars leven terwijl we nog leven! Bemoedig, waardeer, motiveer, bevestig, zeg sorry, zeg ik hou van je, zeg dank je wel en geef je grootste compliment terwijl iemand nog leeft!

Ik wil je uitdagen om aan de persoon die in je gedachte kwam, of aan iemand die je vandaag tegen komt, je waardering uit te spreken voor wie hij/zij is en wat hij/zij betekent voor jou en zijn/haar omgeving.

Wacht niet tot iemand’s begrafenis! Doe het vandaag nog!

 

Na deze woorden toonde hij hun zijn handen en zijn zijde. Johannes 20:20

We hebben net het Paasfeest met elkaar gevierd. Terwijl ik bezig was met mijn preek voor het Easter Event van ParkCity Church, sprong deze tekst er opnieuw uit. God had Jezus uit de dood opgewekt en Hem een verheerlijkt opstandingslichaam gegeven. Jezus kon zelfs dwars door de muren het huis binnenkomen waar zijn leerlingen samen gekomen waren. In één keer besefte ik hoe bijzonder het is dat de gaten nog steeds in zijn handen zaten en dat er nog steeds een litteken te zien was in zijn zijde. God had dit toch makkelijk weg kunnen nemen, zodat Hij een opstandingslichaam had zonder littekens en wonden? Het lichaam van een overwinnaar!

Maar God liet deze littekens heel bewust zitten en Jezus liet zijn handen en zijn zijde heel bewust zien. Het was het bewijs dat hij een kruisdood gestorven was. ‘Hoe kan het dat U leeft? Uw handen laten zien dat U dood had moeten zijn!’ Zijn littekens bleven zitten als getuigenis van een bovennatuurlijk wonder! Inderdaad, Hij was een gruwelijke kruisdood gestorven, maar God had Hem opgewekt! Maar God……

Verberg je littekens niet!

Wij zijn geneigd onze littekens te verbergen, omdat we ze niet mooi vinden. Voor sommige littekens kun je je zelfs schamen. Maar Jezus laat zien dat je je nooit voor littekens moet schamen, want het is een getuigenis waardoor je mensen kunt vertellen over het wonder dat God in je leven heeft gedaan. Verberg de littekens van de heroïne spuiten niet, maar laat het getuigen van hoe God je van de drugs bevrijd heeft. Verberg de tattoo’s van je leven zonder God niet, maar laat ze een aanleiding zijn om met mensen in gesprek te gaan over hoe God je een nieuw leven heeft gegeven!

De leerlingen zagen zijn handen en zijde en geloofden dat het Jezus was! Door te getuigen van jouw littekens, de zwarte bladzijden uit jouw leven, word duidelijk wat voor machtige God jij dient! En wellicht dat je dan de volgende vraag gesteld krijgt:

‘Hoe kan het, dat na wat jij hebt meegemaakt, je er zo bij loopt! Dat je uberhaupt nog leeft!’

‘What happened? God happened?’

 

 

‘Wat zeg je?’ ‘Sorry, ik hoor aan deze kant niet goed, kun je in mijn andere oor praten!’

Zo vaak heb in dit moeten zeggen. Zo vaak als mensen links van mij zaten en in mijn oor fluisterde voelde ik me opgelaten. Of ik deed net of ik het begreep en lachte mee terwijl ik de grap niet had meegekregen.

Vanaf mijn 12e jaar heb ik dit probleem, opgelopen na een flinke oorontsteking onderweg naar huis na een vakantie in Frankrijk.

Je beperking verbergen

Ik hield mijn slechthorendheid altijd verborgen voor de mensen om mee heen, omdat ik me schaamde voor deze handicap die je niet zo gauw bij een jong persoon zou verwachten. Ik probeerde altijd zoveel mogelijk links van iemand te lopen of te zitten zodat het niet zou opvallen.

Maar de laatste tijd merkte ik dat ik steeds vaker dingen niet meekreeg. Vooral thuis lieten mijn tienerdochters en mijn vrouw dit vaker weten. Ik besloot na lang wikken en wegen te informeren naar de mogelijkheden van gehoorapparaat.

Cross-hoortoestel

Drie confronterende gehoortesten later heb ik dan eindelijk een zogenaamd cross-hoortoestel. Het verplaatst het geluid dat het linkeroor binnen komt naar het goede rechteroor. Wat een heerlijkheid dat mensen in mijn linkeroor kunnen fluisteren en ik alles kan verstaan. Wel effe wennen dat het geluid van links nu rechts binnen komt

.Aan de voorkant zie je alleen de onopvallende doorzichtige slangetjes. Aan de achterkant zie je bij beide oren een apparaatje zitten (zie foto). Ja mensen kunnen nu zien dat ik een beperking heb. En ja een gehoorapparaat is minder ingeburgerd als een bril, maar beiden hebben te maken met een beperking.

Je beperking laten zien

Wat ik zou mooi vind, is dat sinds mensen kunnen zien dat ik een hoorprobleem heb, er veel mensen op mij afkomen om vragen te stellen over een gehoorapparaat omdat ze zelf ook een gehoorprobleem hebben. Doordat ik mij niet langer schaam voor mijn slechthorendheid, doorbreek ik blijkbaar een soort taboe. En daarom schrijf ik er maar een blog over, omdat ik hoop dat nog meer (jonge) mensen met een gehoorprobleem stoppen er zich voor te schamen en het te verbergen. Als een gehoorapparaat je helpt, waarom zou je het dan niet nemen? Laat schaamte in ieder geval niet de reden zijn om het niet te doen.

 

 

 

Vandaag zag ik een filmpje op Youtube over een man met wie het helemaal niet goed ging, en toch kon hij zeggen en zingen: ‘it is well with my soul!’
Ik heb het over Horatio Spafford. Hij verloor in korte tijd zijn enige zoon, zijn bezittingen bij een brand, zijn vier dochters bij een schipbreuk. En toen hij met een ander schip op de plek des onheils kwam, keek hij in het water en kwam het beroemde lied in het op: Ít is well with my soul!

De vraag is, kun je alleen maar zeggen dat het goed gaat met je ziel als alles goed gaat? Of kun je zeggen dat het goed gaat met je ziel, omdat God altijd goed is.

Ik vind het in ieder geval zeer indrukwekkend en bewonderenswaardig en het bekende lied raakt me nu meer dan ooit!

Bekijk hier het inspirerende filmpje.

Een paar weken geleden was het Martin Luther King dag. Ik luisterde weer eens naar een van zijn beroemde toespraken, en opnieuw raakte de laatste woorden van zijn laatste toespraak me diep in het hart.

‘Well, I don’t know what will happen now. We’ve got some difficult days ahead. But it doesn’t matter with me now. Because I’ve been to the mountaintop. And I don’t mind. Like anybody, I would like to live a long life. Longevity has its place. But I’m not concerned about that now. I just want to do God’s will. And He’s allowed me to go up to the mountain. And I’ve looked over. And I’ve seen the promised land. I may not get there with you. But I want you to know tonight, that we, as a people, will get to the promised land. And I’m happy, tonight. I’m not worried about anything. I’m not fearing any man. Mine eyes have seen the glory of the coming of the Lord.’

Een dag later werd Martin Luther King doodgeschoten. Uit zijn laatste woorden blijkt dat hij wist dat hij zou sterven, dat hij zou sterven voor zijn droom en de droom niet zelf zou zien uitkomen. Hij droomde van een Afro-Amerikaanse president, wij zien hem nu. Martin Luther King vergelijkt zichzelf met Mozes die het volk bevrijdde uit slavernij en het bracht naar de grens van  het beloofde land. Mozes mocht van uit de berg Nebo het beloofde land zien, maar hij zou het niet binnengaan.

Bereid zijn te sterven voor je droom

Martin Luther King zegt hier dat hij alleen maar God’s wil wilt doen. Dat doet me denken aan Jezus Christus, die de dag voor Hij stierf ook tegen God de Vader zei niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. Jezus had ook een droom; de wereld verzoenen met God de Vader. En Jezus wist dat Hij moest sterven, om deze droom te zien uitkomen. Hij moest zijn leven geven als offer voor onze zonden.

Wat zou ik doen?

Kan ik net als Martin Luther King zeggen, ik maak me nergens zorgen om, ik vrees geen enkel mens, ook al bedreigen mensen me met de dood omwille van mijn droom! Kan ik net als Jezus, terwijl hij bloed zweet zeggen, niet mijn wil, maar uw wil geschiedde. Ben ik bereid te sterven voor Jezus, zoals hij bereid was te sterven voor mij?

Kan ik net als Paulus zeggen:  ‘Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.’ Handelingen 20:24

Ik kan alleen maar bidden, Heer geef me zoveel voor liefde voor U en voor de droom die U mij heeft gegeven, dat ik bereid ben er voor te sterven.

Bekijk hier Martin Luther King’s laatste woorden: